مولّفه های شادی و نشاط در آثار سعدی به ویژه غزلیات

سعدی شیرازی در یکی از دوره های پُر آشوب تاریخ ایران، شورانگیزترین غزل های عاشقانه زبان فارسی را سروده، شیخ که بر منبر وعظ و خطابه می نشسته چگونه به این کار مهم پرداخته است؟ در پاسخ به این سوال باید گفت: سعدی انسانی است بشر دوست و دلش مالامال از محبّت دیگران و به همین دلیل می کوشد شادمانی را برای آن ها به ارمغان آورده و از اندوه و رنجِ مردم زمانه بکاهد. او می دانسته که برای تکامل فرهنگی و فرهیختگی، فرهنگ شاد زیستن را باید در دل ها زنده نگه داشت. این پژوهش با استفاده از منابع مکتوب، به اصل شـادمانی و به کلید واژه ها و مضامین شـادی آفرین و عوامل موسیقی ساز در غزل های سعـدی پرداخته و در ضمن پژوهش به این نتیجه رسیده که: غزلیات سعدی سرشار از شور و شوق زندگی و شـادمانگی است. و شـادی و نشـاط برای باروری، پویایی و تکامل ضروری بوده و از این روست که خداوند سبحان جهان را با این همه پدیده های شادی آفرین، خلق کرده و همگان را به گشت و گذار و دقّت و توجّه در آفرینش دعوت می کند. هدیه پیام آوران وحی همانا شـادمانی درونی و سرور است برای همه انسان ها. . شاید فراتر از آن برای همه موجودات عالم. و این شـادمانی درونی میسّر نمی شود مگر با: «توکّـل به خداونـد و راضی بودن به رضای الهی.